Al weken, zo niet maanden, ben ik aan het twijfelen. En gezien het feit dat ik met mijn geboorte het sterrenbeeld vissen heb meegekregen, wik en weeg ik meer dan de gemiddelde mens. Gek word ik er af en toe van. Helaas is het wie ik ben, en in niets ben ik dan ook beter dan twijfelen.

Het komt door jou. Al sinds het begin van onze relatie is dat ons liedje. Een stukje zoetsappigheid waarop wij samen konden wegdromen, niet denkend aan morgen maar aan de rest van ons leven, dat morgen beginnen zou. We hielden elkaar vast alsof we elkaar nooit meer los konden laten en verdronken verliefd in elkaars ogen.
BAM!! De roze wolk valt met donderend geraas naar beneden en dat onderste uit de kan dat ik er altijd uit wilde halen was al maanden weg. Ben ik gedesillusioneerd door mijn hoop? Komt het door mijn positiviteit dat ik nu pas durf in te zien dat we eigenlijk niet bij elkaar passen? Een Alpha en Omega van de onderste plank, niet de bovenste. Een Romeo en Juliet geschreven door Arnon Grunberg in plaats van door Shakespeare.
Langzaam maar zeker ben jij je gaan gedragen als Eva terwijl ik zoveel behoefte heb aan Adam. Ik wil met jou Ying & Yang zijn, niet Yang & Ying. Onze rollen zijn omgekeerd en als wij twee wilde dieren zouden zijn in de natuur zouden wij niet overleven omdat wat wij hebben, de rollen die wij spelen in onze relatie, niet natuurlijk zijn. Ik wil iemand die mij kan beschermen van het kwade en tegelijkertijd iemand die af en toe ook kwaad op mij kan worden. Ik wil niet op handen gedragen worden want ik ben niet perfect, hoe graag ik het ook zou willen zijn. En doordat jij je zo perfect gedraagt, doordat je altijd zo perfect lief bent, doordat je nooit eens ruzie met me maakt ben jij ook niet perfect. Verre van zelfs. Wat moet ik doen om jou aan je verstand te brengen dat ik af en toe ruzie maken wil! Ik wil verlangen naar jouw liefde en er niet door overspoeld worden tot ik verdrink.
Ik moet een besluit nemen, maar ergens durf ik niet. Want ik ben toch van je gaan houden, en dat geef je niet zomaar op. Ik wil je niet kwetsen want je bent zo ontzettend lief. Ik wil je geen pijn doen want ik weet dat je er slecht mee om zult kunnen gaan. Ik kan jou niet veranderen, maar ik kan je ook nog niet laten gaan.
Jouw liefde maakt me stapelgek. De liefde die ik op mijn manier nog voor je voel zorgt dat ik jouw hart niet wil en kan breken. Ergens is liefde dus perfect, het is maar net hoe je het bekijkt.