Leun op mij Ik weet dat je trots je ervan weerhoudt Maar schat, ik verniel al die trots van jou Dus leun op mij
Ik weet dat het leven je vaak tegen zit En dat je de zon wel kunt vervloeken Omdat je er zo weinig meer van voelt Ik weet dat je geen zin meer hebt om te lopen Want ach, het leven is toch een doodlopend einde Maar schat, als je verdomme niet meer loopt Breek ik allebei je benen Leun op mij Je weet dat ik altijd gelijk heb Vooral wanneer je niet meer wilt Je weet dat ik blijf schoppen en slaan Net zolang totdat je zo boos wordt Dat je me wel kan vermoorden En zoenen tegelijkertijd, want alleen wij Hebben zo een verwarde fucked up mind Leun op mij Want schat, ik laat je niet vallen Als iets of iemand je ooit laat vallen Schreeuw dan alsjeblieft mijn naam En ik kom eraan Ik begraaf elk wezen wat je pijn doet Maar ik wil jou echt niet begraven En ook niet het leven wat je leidt of moet ik zeggen ‘lijdt’ Leun, verdomme leun op mij Niets is voor mij te zwaar Voor jou kan ik alles breken Zolang je maar niet jezelf breekt Ik weet dat je het leven een amputatie zonder verdoving vindt En dat je al jaren op een spijkerbed aan het lopen bent Gebruik mij maar af en toe als matras Of gewoon als iemand om op te leunen Nee schat, je gaat niet naar het einde Want het einde staat achter mij