Jawel, hopeloos tomeloos verliefd. Ik zag hem voor het eerst terwijl ik een colaatje zat te drinken. Van verbazing liet ik het warm worden en bleef maar naar hem kijken. Hij ontweek mijn blikken en deed wat hij altijd doet. Volgens mij zag hij me niet eens maar dat kan ik niet met zekerheid zeggen.
Hij heeft blond krullend haar, een prachtig slank figuur, niet al te breed en een fantastische lach. Ik mocht hem ook een keer in ontbloot bovenlijf aanschouwen en ik kan je vertellen, er bestaat zoiets als de perfecte man. Wanneer hij loopt dan is het een en al elegantie, hij beweegt uiterst verleidelijk en zijn haar danst in de wind. Stiekem kijkend met een stil verlangen volg ik hem. Ik maak me klein en zorg dat hij mij niet ziet. Met stomheid geslagen kan ik blijven staren.
Ik fantaseer van alles, hoe wij samen de clubs onveilig maken, wild dansend op exotische muziek. Hoe wij elkaar beminnen tot diep in de nacht, hoe wij chique gaan dineren, crossen op motoren, uren kunnen praten in het licht van een ondergaande zon. Maar de afstand tussen hem en mij is niet te overbruggen.
Soms zie ik hem in gesprek met een andere vrouw, waar hij smachtend naar kijkt. De jaloersheid omfloerst mijn blik en ik moet me bedwingen. Een andere keer zie ik hem verdrietig kijken en wil hem vasthouden, zeggen dat alles beter wordt, dat ik voor hem zal zorgen. Maar ja, hij heeft geen oog voor mij. Zijn komen en gaan is wel voorspelbaar maar dat is alles.
Volgende week zie ik hem weer, dan kan ik een nieuwe aflevering downloaden van ‘The Mentalist’.