Ik staar naar een foto van een meetlint, dat zo strak mogelijk om een vrouwenmiddel geslagen is. '44 centimeters' valt van het meetlint af te lezen. Het onderschrift onder de foto lijkt een spiegelbeeld van mijn eigen gedachte; 'Bijna goed' staat erbij geschreven. Mijn eigen maag, met een gezonde omvang van minstens 58 centimeters draait om.
Op wat voor een website ben ik in hemelsnaam beland?
Ik haast mij uit de fotoafdeling van de website, en klik op het forum. Een bericht met als titel 'Ik eet één appel per dag, hoeveel val ik af?' trekt mijn aandacht. Een klik op een willekeurig bericht toont mij antwoorden die andere leden hierop geven. Gedetailleerd weten ze te vertellen hoeveel calorieën een normale vrouw in zou moeten nemen, en wat er ingenomen wordt als je alleen een appel eet. Een simpel rekensommetje biedt uitkomst aan de dringende vraag.
Chroompillen, Laxeermiddelen, braken. Volgens de website prima manieren om zo snel mogelijk af te vallen. Meisjes van 1.77 die 60 kilo wegen en 10 kilo af willen vallen worden van het forum weggepest omdat ze er niets te zoeken hebben. Veel te dik om je op dit anorexia forum te mogen vertonen. Sommige meiden proberen de boel nog te sussen, en dit 'dikkertje' te helpen door te zeggen dat 'het een forum is om elkaar te helpen, en iedereen welkom is. Elke kilo is er één.'
Ik dacht altijd dat meisjes die aan anorexia leden, zelf niet doorhadden dat ze anorexia hadden, en echt dachten dat ze gezellige dikkerds waren. Niet blijkt minder waar. Meisjes die op dit forum zitten weten dondersgoed dat ze anorexia hebben, en zijn er ook behoorlijk trots op. Dit soort pagina's noemen ze 'pro-ana' pagina's, als verwijzing naar websites die een positief denkbeeld naar anorexia toe hebben. Bekende meisjes met anorexia worden verheerlijkt, en het woord anorexia wordt niet geschuwd, het wordt juist gebruikt in dezelfde context als andere meisjes zichzelf als 'gothic' of 'alto' zouden bestempelen.
Anorexia lijkt niet alleen meer een ziekte te zijn, maar een opkomende levensstijl. Had je vroeger gabbers, alto's en skaters, tegenwoordig krijg je dus de gothics en de anorexio's. Iedere meid in de pubertijd wil bij een groep horen. Vroeger betekende dit vooral een verandering in garderobe, tegenwoordig wordt deze keuze van levensbelang. Kies je om bij de anorexio's te horen, ben je waarschijnlijk binnen 4 jaar invalide door botontkalking, als je voor die tijd al niet overleden bent. Kies je om gothic te worden, moet je jezelf om de twee weken van het leven proberen te beroven om geloofwaardig te blijven.
Met de opkomst van weblogs als ‘superkuiken’ wordt deze groepsvorming alleen nog maar versterkt. De invloed van de 'groepsvorming' op school werkt nu ook buiten de schoolpleinen door, tot in de huiskamer waar de kinderen zich achter de computer wagen. Ik stel voor om deze angstaanjagende ontwikkeling tegen te gaan door de overheid gratis ringtones te laten subsidiëren. 'Fatbottom girls' van Queen, of misschien 'Big girls, you are beautiful' van Mika zijn hierbij mijn voorstellen. En van mij mag de eigenaresse van het weblog ‘superkuiken’ voor poging tot doodslag opgepakt worden. Waar is vrouwe Justitia als je haar nodig hebt?
Elke avond zie je op TV hoe het establishment - de elite zo je wilt – slank wil zijn. Dikke zijn immers niet zo mooi, en er wordt al gauw neerbuigend over hen gepraat. Bijna iedereen stelt slank gelijk aan mooi, het nieuwe schoonheidsideaal. Ik ook, maar ik weet dat het verkeerd is. Hoe moeilijk het soms ook is, ik verzet mij met hand en tand tegen mijn anorectische neigingen. Dat verwijt kan de pro-ana mij terecht maken. Dat ik heel lang heb ontkend een eetstoornis te hebben. Maar ik weet tenminste dat het een verwerpelijke eigenschap is waar ik me rot voor zou moeten schamen. De pro-ana’s pronken er mee en wentelen zich als de zielepoten die ze zijn knorrend van plezier in het drijfzand van braak- en laxeermiddelen, waar ze langzaam in wegzakken tot ze niet meer te redden zijn.