Emotie en verstand gaan nooit hand in hand, wat anderen ook mogen beweren. Pak een willekeurige situatie en je merkt altijd dat de keuze bepaald werd door of alleen je verstand of alleen je gevoel. Het zijn als het ware twee tegenpolen die het woord ‘tussenweg’ niet kennen. Vaak is het altijd wel gauw te merken welke van de twee gelijk heeft of gewoon gaat winnen. Soms is het ook een gevecht die nooit op lijkt te houden.
Stoppen of doorgaan. Rechts of links. Blijven liggen of opstaan. Vasthouden of loslaten. Slaan of zoenen. De liefde verklaren of iemand de huid vol schelden. Houden van of haten. Laten leven of vermoorden. Zelf leven of ermee stoppen. Iets of iemand volgen of er tegenin gaan. Vooruit of achteruit. Luisteren of niet. Kijken of je ogen gesloten houden. Waarom steeds weer knopen doorhakken en keuzes maken? Waarom kunnen we niet gewoon rustig blijven dobberen tot het einde? Gooi ons in een wildwaterversnelling in plaats van water wat geen kant op gaat. Verdrinken of zwemmen. Geef elkaar toch gewoon een reddingsboei.
Emotie is de makkelijkste van de twee. Je emotie volgen kost het minste moeite. Je verstand is meestal moeilijk. Als je altijd naar je verstand zou moeten luisteren, zou je leven ook beslist te zwaar worden. En af en toe naar je gevoel luisteren is echt niet verkeerd. Meestal staat dat in verband met liefde en liefde kent geen verstand. Dat is puur gevoel wat je kunt omarmen of kunt wurgen. Wat je kunt accepteren, maar niet kunt negeren. Wat je hooguit kunt verdringen, maar niet kunt wegcijferen. Liefde is geen optelsom, maar eerder een som die geen enkel mens kan oplossen, omdat de uitkomst steeds weer anders is.
Emotie blijft de gevaarlijkste, omdat het je kan laten groeien en ook weer laten sterven. Verstand is gewoon wijsheid waar niets tegenin te brengen valt, dus het kan je moeilijk breken. Verstand breekt je alleen wanneer je alle wijsheden in de wind slaat. Emotie breekt je alleen wanneer wijsheid geen invloed meer op je heeft. Liefde is de magere hein van de emotie. Het komt je halen wanneer het voor je gevoel nog veel te vroeg is. Het geeft je vuur om te vechten, zodat je koude momenten in je relatie kunt overleven. Soms heb je echter een partner die in water verandert en het vuur in je blust waardoor je langzaam in as vergaat.
Wat kun je daar in godsnaam tegenin brengen? Hoe krijg je het vuur weer in je ogen terug? Dat lukt niet meer. Het is accepteren en weer verder gaan. Vallen en weer opstaan. Bijna stikken en weer leren ademen. Sterven en weer beginnen te leven. Je leeft voort in eenzaam as, totdat je weer iemand tegenkomt, die de feniks weer uit jouw as laat herrijzen. Laat de harde grond achter je en ga weer leren vliegen. Je mag dan wel het vuur verliezen, maar je vleugels verlies je nooit.