Soms verlang ik terug naar die heerlijke warme mediterrane zomeravond. Die avond met rode wijn, een prachtig uitzicht op een rustig terras, met af en toe een lauw briesje. Met een vuurrode hemel en een kalme vriendelijke zee in de verte.
En tegenover mij zat ze dan. Blonde halflange lokken, blauwe ogen die recht mijn ziel inkeken en een lach waarmee ze de opgaande zon zou doen vergeten.. Geen half uur eerder zat zij in haar eentje. Ze was aan het lezen; “Julie ou la Nouvelle Héloïse” van Rousseau. Ik, als kenner van de romantiek, kende dit boek maar al te goed en op die manier raakten we aan de praat. En wat was het toch heerlijk, om op zo’n mooie avond te praten over romantiek met een schepsel waar God zijn fabuleuze ambacht in had getoond.
Zoals in elk gesprek, kwam er een moment dat wij het over onszelf gingen hebben. Ze vroeg hoe het met mij was op romantisch vlak. Wat had ik moeten zeggen, dat ik op dat vlak al jaren in een spinnenweb vastzit? Ik heb het maar neutraal gehouden door te zeggen dat mijn passie mij de weg moet wijzen. Daarop vertelde zij het volgende: “De liefde en de passie, het wijst jou niet de weg, het roept jou naar zich toe. En dat is de weg die jij bewandelt, de weg naar liefde, de weg naar geluk en de weg naar hartstocht. Het zal jou niet zeggen links of rechts te gaan, want op de weg naar liefde bestaat er geen links of rechts. Omdat dat een dimensie is die wij niet kunnen verklaren. Het zal jou alleen naar zich toe roepen en naar zich toe trekken.”
Ik zwijmelde weg in de zalvende woorden van deze prachtige vrouw die zojuist een passage gaf uit het antwoord op de vraag die ik mij mijn hele leven heb gesteld. Het klopte. Ik hoefde niet links of rechts te gaan. Het praatje werd verstoord door een telefoontje van iemand waar zij een druk gesprek mee had. Weg was het magische moment.
En nu zit ik dan hier een late decemberavond. Denkende aan die prachtige momenten op dat warme terras. Ik verlang er zo erg naar terug. Een soortgelijke zomeravond, een soortgelijk gesprek met een soortgelijke dame. Ik zou er alles voor over hebben. Maar het zal nooit meer gebeuren. Ik weet dat het onmogelijk is. Misschien is dat diezelfde dimensie die gewoonweg niet te verklaren is.