Vrienden van me huilen met het feit dat sobere Evans de Tour won: "Wat een gedrocht", "Hoera voor de berekende prof". Zij hadden liever een spektakelman als winnaar gezien, genre Voeckler of Contador.
Voeckler, wat die allemaal doet, op 't angstvallige af vind ik. In de herfst van zijn carrière nog snel de tour mee gaan domineren, weliswaar omdat de anderen dit deels toelieten. Blijven vlammen in de bergen, zowel in week twee als in week drie. Niet afgeven, niet lossen. Wat heeft hij voordien gepresteerd om dit te bekrachtigen? Weinig van dergelijk niveau, zo lijkt me. Hij is wel gaan trainen in de Spaanse bergen. Hoogtestages, o zo belangrijk de dag van vandaag.
Beangstigend goed. Net zoals zijn teamgenoot Rolland. Continu zich in de pletter gereden tijdens de afgelopen weken, laat die daar nog is even iedereen zijn rug zien terwijl hij de laatste bergetappe op zijn naam schrijft. Ik ben geen wielerkenner, maar als zelfs de groten à la Merckx (fantastisch renner in zijn tijd) hem nog nauwelijks kende .. The show must go on?
Het was ook de tour van de Belgen. Eerst en vooral natuurlijk mijn absolute favoriet Philippe Gilbert. Ik kan niet genoeg zeggen hoezeer ik hem bewonder om wat hij doet, wie hij is… gewoon het totaalpakket. Phil hield zijn belofte en won de eerste rit, je moet het maar doen. Geel, groen en de bollekes op één dag. Ik vond hem wel schoon staan in dat groene truitje. Spijtig dat hij het niet mee naar huis heeft gebracht, maar ach, zelfs al komt Philippe als allerlaatste over de streep dan nog blijft hij voor mij nummer één. Daar hoef ik echter niet bang voor te zijn want hij blijft maar winnen.
Deze tour werd ontsierd door de vele valpartijen en door de smak van Jurgen Van Den Broeck leken onze kansen op een stunt verkeken. De Belgen bleven echter niet bij de pakken zitten. Jonge talenten stonden op. Zo was er Kevin De Weert die uiteindelijk dertiende werd, doe het hem maar eens na… En wat dan te zeggen van meesterknecht Jelle Vanendert. Hij ontpopte zich tot een ware bergkoning met een overwinning op Luz Ardiden en enkele dagen de bollekes als kroon op het harde werk. Ten slotte was er nog Thomas De Gendt die door een valpartij de eerste weken op één been de tour reed, naar eigen zeggen. In de derde week toonde hij zijn ware kunnen met een mooie zesde plaats op Alpe D’Huez en een vierde stek in de afsluitende tijdrit. Hij is nog maar 24 en ik hoop dat hem een grote toekomst wacht. Een echt supertalent.
Contador, mocht zelfs nog starten. Schandalig. Onschuld blijft behouden tot 't tegendeel is bewezen, maar er waren positieve stalen. Voor anderen bracht dit een schorsing. Voor hem niet. Twee maten, twee gewichten? Ach, in elke rechtstak zeker? Of niet, Dame Justitia? Had hij nu de tour gewonnen, op halve kracht zoals hij zelf beweerde en nadat de Giro al op zijn conto stond, dan had ik opnieuw dat beangstigend gevoel van Voeckler gehad. Nu toonde hij zich 'mens'. Falen kan dus ook. Godzijdank. Dank u, Alberto. Al moet ik géén énkele Spanjaard. Team Barça, Team Spanje met Xavi en Iniesta, Mayo (de wielrenner)... allemaal bedekt met de zweem van dr. Fuentes' apotheek. Stank voor dank.
Evans vs. Schleck. Anciënniteit vs. jong talent. Nuchterheid vs. zoeken naar allerlei uitvluchten. Dan weer een opmerking over de afdalingen, dan weer dit, dan weer dat. Uiteraard terechte bedenkingen. Maar die gelden ook voor de 160 anderen in het peloton. Commerce pur sang. En de Tour is net van die grote geworden omdat de drang naar sensatie en spektakel mee hun kassa spijst. Gruwelijk. Uit die kassa wil Schleck zoveel mogelijk meegraaien. Niet mekkeren dan. Onderga je de wet van de sterkste, so be it. Leef volgend jaar meer voor je sport. Train met meer discipline & try again.
Al weet ik niet meer wat te geloven wanneer ik naar één van mijn favoriete sporten zit te kijken. Geluk overheerst echter, ook bij 't voetbal heb ik immers dit gevoel. De koers is dan toch niet alleen. Binnenkort krijgen we weer de Olympische Spelen voorgeschoteld. Wéér zo'n winstmakend evenement voor de ondergrondse apothekers. Wedden dat die Spanjaarden wéér in de top 3 van meeste medailles staan?
Tour 2011, dat was de tour waarin enkel Kolobnov naar huis werd gestuurd na een positieve plas. Hij stapte zelfs vrijwillig op. Huiswaarts richting zijn Spaanse vriendin. Mooi zo. Tour 2011 was eveneens de tour waarbij renners een bergetappe beeïndigden door eerst 10 minuten naar lucht te happen. Ten tijde Contador, die zou de volgende rit er nog aan hebben toegevoegd aan een moyenne van 45 waarbij hij onderweg nog zijn mening over de eerdere rit aan het geven was.
Wat mij betreft is Evans een godsgeschenk. De tour van de menselijkheid gaat naar de mens pur sang. Een Australiër en man van de kangoeroes. Ik kies voor die spring in het veld met Chiara, het schattige hondje en vanaf nu ook het leuke geitje. Ben ik tenminste meer zeker van dat er geen rommel is doorgedraaid.