Het is half twee geweest, op de achtergrond in de keuken speelt mijn computer zachtjes liedjes die passen bij dit tijdstip van de nacht. Ik hoop dat ze met: “the best is yet to come” gelijk hebben. Met mijn fleecetrui over mijn nachtkleed wacht ik heel elegant op het intreden van wat vermoeidheid, maar mijn hoofd staat nog niet naar slapen. Ik zie jou gezicht zo dicht bij mij, jou handen op mijn rug, je prachtige ogen zo voor mij. De dans van duizend en één nacht. Het huis kraakt in zijn voegen en op de muziek na is de nacht akelig stil.
Op jou verliefd worden was een van de beste dingen die ik in mijn leven gedaan heb. Een onvergetelijke reis waarvan de film dagelijks herhaald wordt in de cinema van mijn geheugen. Ondanks dat jij de jeugdige jaren al lang achter je gelaten hebt, brachten we het beste, dat diep in ons door dagelijkse sleur uitgeputte lijf verborgen ligt, weer naar boven. Alles wat ik deed en nog steeds doe, gaat gepaard met een gedachte aan jou. Aan je lach, aan hoe je met een hand mijn haren achter mijn oor legt, de geur van je shampoo, samen met een arm om mijn middel lachen, wedden, elkaar uitdagen en je regel van niet vozen op het toilet maar wel op de parking.
Naast me liggen de foto’s van toen en mijn fuoco T-shirt had al dagen geleden in de wasmand moeten liggen. Het liedje dat ik benoemde tot ons liedje staat niet op een CD maar dat geeft niet. Het mooiste moment van die avond is en blijft het ogenblik waarop ik de moed verzamelde om mijn arm om je heen te leggen en jij zonder een seconde van aarzeling mij naar je toetrok met je arm om mijn middel. Dat was nu echt wat ze noemen ‘sweet victory’. Die avond ging veel te snel voorbij ondanks dat ik mijn koele uitstraling dreigde te verliezen van de zenuwen, van het ‘nu moet het gebeuren’- gevoel. Het momentum was gewoon aan onze kant. Nog steeds dwalen mijn gedachten terug naar die avond iedere keer als ik die liedjes hoor op mijn Iphone, ons liedje.
Herinner jij je die avond in de kempen nog? Je had aandacht voor mij. Ik genoot met volle teugen en daagde uit want zonder lef kom je nergens. Eindelijk moest maar eens gebeuren waar ik al meer dan een jaar verwachtingsvol naar uitkeek en ik moet bekennen mijn geduld werd beloond. Ook al heb ik een goed geheugen, mijn herinneringen aan die avond zullen waarschijnlijk in de loop van de tijd wat helderheid verliezen. Wat echter nooit verloren zal gaan is de blik die ik in jouw ogen zag toen je broer met ons probeerde te praten, terwijl wij enkel aandacht hadden voor elkaar. De paar seconden waar we op enkele centimeters afstand elkaar aankeken en wisten dat die eerste zoen nu echt zou gaan komen. Die eerste zoen die ik gewoon niet wil omschrijven omdat zo een fantastisch gevoel nooit tot zijn recht kan komen in zwarte letters op wit papier.
Spijtig genoeg ben ik niet gemaakt voor blijvend geluk. Bij mij is alles vluchtig en van korte duur. Die nacht leek het alsof ik wakker was geworden in mij mooiste droom, maar een droom die werkelijkheid wordt, vervloeit als water tussen de vingers. Wij samen dat kan voor even, mijn liefje, maar niet voor het leven want tussen droom en werkelijkheid staan wetten in de weg en praktische bezwaren en ook weemoedigheid die niemand kan verklaren en die ‘s avonds komt wanneer men slapen gaat. Ik koester de geweldige avond tussen jou en mij want ik weet morgen is het toch weer voorbij.
Met die momenten in mijn gedachten word ik wakker en ga ik slapen. Die momenten wil ik nooit vergeten. Hoe veel pijn het me ook doet om te moeten beseffen, dat de film in de cinema van mijn geheugen waarschijnlijk geen vervolg zal krijgen. Dat de film die ze dagelijks herhalen alles is waar ik het mee zal moeten doen. Nu dans ik voortaan alleen, maar ik wil gewoon met je zoenen op het toilet, ongeacht je regel! Ik zou al tevreden zijn als ik je shampoo nog een keer zou ruiken.