Als tranen een trap konden bouwen en herinneringen een brug
dan klommen wij hoog naar de hemel en namen we je gewoon mee terug
Mijn oma, een vrouw met zo’n bijzonder groot hart voor allen die haar dierbaar waren. Een vrouw die met haar tijd meeging en niet stil wilde staan. Een vrouw die er altijd voor zorgde dat er voldoende eten in huis was om een heel leger mee te voeden, maar bovenal was zij de vrouw die ons gevormd heeft tot de persoonlijkheden die wij allen zijn geworden.
Bij mijn oma kon iedereen altijd terecht, nooit was er iets teveel. Als wij haar belden, stond ze direct klaar om samen te gaan winkelen, privé-chauffeur te spelen of gewoon zomaar om een luisterend oor te bieden. Ik wil haar nu vooral nog vertellen hoezeer we haar allemaal bewonderen. Ze was de moedigste vrouw die ik ken, haar wilskracht was ongeëvenaard.
Mijn oma en ik hadden veel contact met elkaar, misschien wel meer dan de meeste oma’s en hun kleinkinderen. Dagelijks kwam ze bij ons langs, soms wel meer dan eens om iets te eten of gewoon te babbelen. Later toen ze erg ziek werd, kwam ze bij ons inwonen en waren mijn zotte toeren een welkome afleiding om de dagen op bed door te komen. We bespraken zoveel dingen samen en ze ging ook steeds mee op reis, naar zee of winkelen. Ook bij de organisatie van het Griekenland-cadeau voor ons ma en pa was ze mijn steun en toeverlaat. Maar ik ben ‘the strong silent type’ om het met Tony Soprano zijn woorden te zeggen en onze laatste gesprekken verliepen dan ook eerder kort. Maar als niemand het zag, liet ik nog wel eens mijn ware gevoelens zien. ‘Lief dat je er altijd bent, maar ik ben zo moe…’ Ik antwoordde met onze gevleugelde uitspraak “het geeft niet oma, Ik wilde je alleen even vragen of ik je vandaag al had verteld hoeveel ik van je hou…
Ook haar inzet en liefde voor opa, zal ik nooit vergeten. Ze was er altijd voor hem, al was het soms moeilijk en ze heeft alles gedaan wat ze kon. Toen hij ziek werd, bleef ze dag en nacht aan zijn zijde, ook al was dat soms niet gemakkelijk. Ik troost me nu soms met de gedachte dat ze weer samen zijn, al gelooft mijn rationele ik hier absoluut niet in, maar toch… tot op het laatste moment bleef ze zelf zeggen dat ze nu naar hem terugging, bleef ze van hem houden. Ze heeft opa zoveel liefde gegeven. Daar kunnen veel mensen een voorbeeld aan nemen.
Samen met haar zus en schoonbroer heeft ze in haar jeugd veel plezier gemaakt, samen op stap tot in de vroege uurtjes of op reis naar Duitsland. Maar ook in de moeilijkere momenten had ze veel steun aan haar zus. Ze stonden altijd voor elkaar klaar. Twee handen op één buik.
Oma was ook erg sociaal. Altijd was ze onderweg met haar auto naar zee, naar ons, gaan winkelen of uit eten, steeds omringd door vrienden. Ook probeerde ze zoveel mogelijk op reis te gaan want ze hield van de zon, soms zelfs een beetje teveel. Nadat ze opa verloren had, is ze altijd alleen gebleven, ze wilde vrij zijn om te genieten van de dingen die je graag doet en haar grote liefde trouw blijven. Maar laatst zei ze nog voor de grap dat ‘ze zo’n Jefke ook wel zou willen…’ Ja met haar kon je altijd lachen en plezier maken.
Ze was ook altijd vrolijk, een echte optimist. Zo gaf ze ook mij en ons ma steeds weer een sprankeltje hoop als we het even niet meer zagen zitten. ze bracht liefde, vriendschap, vreugde en plezier in het leven van iedereen die ze gekend heeft en stond altijd klaar om anderen uit de nood te helpen.
We hebben zoveel mooie momenten beleefd samen, herinneringen om nooit te vergeten, zoals de reizen, het feest voor haar 74e verjaardag, maar ook de kleine dingen… momenten dat we samen lachten en plezier maken. We bewaren ze voor altijd in ons hart want eigenlijk kunnen we haar gewoon niet missen, voor geen geld in de wereld.
Een oma ook met passie voor muziek en met name Frans Bauer en Celine Dion konden haar in vervoering brengen. Toen ze weer eens op reis vertrok, hebben we samen muziek uitgezocht voor op haar Ipod en tijdens haar ziekte toen ze in het ziekenhuis op bed lag moesten we die meebrengen, zodat ze in de stilte van de nacht haar gedachten op iets anders kon richten en de angst even buiten kon sluiten. Op de klanken van Celine Dion lag ze in bed te wachten tot het ochtend werd, en wij haar kwamen bezoeken. De tekst van het nummer "Because you loved me" was haar op het lijf geschreven.
Lieve Oma.. dit moet je zeker weten... Wij houden ontzettend veel van jou en we zijn altijd tot het uiterste gegaan om je te helpen. Als de rollen eens een keertje omgekeerd waren en je het even moeilijk had, kon je altijd bij ons terecht. Bedankt voor alles wat je voor ons gedaan hebt, maar bovenal voor alle liefde waarmee jij ons omringt hebt.
We weten dat je voor ons zo keihard geknokt hebt om nog een beetje langer bij ons te mogen blijven, maar het is goed zo! Als er iemand op deze wereld rust verdiend heeft ben jij het wel.
"Had ik je vandaag al verteld hoeveel ik van je hou?"