In januari komt Willem Holleeder vrij. Piet Römer overlijdt, maar daar schijnt Willem niets mee te maken te hebben. Ondertussen strandt bij Italië het cruiseschip Costa Concordia omdat de kapitein vooral druk is met het dronken voeren van breezersletjes. Laura Dekker past wel goed op haar boot en voltooit in januari haar wereldreis. Knappe prestatie voor iemand die eigenlijk nog op de schoolbanken hoort te zitten. Het beste nieuws van januari komt uit Peru, waar Joran van der Sloot 28 jaar cel krijgt. Het slechtste nieuws komt van ver. Nieuw Zeeland. Waar 182 mensen het leven verliezen door een reeks aardbevingen.
In februari is het vooral koud. Heel koud. Ik ben de hele maand niet met mijn schat naar bed geweest omdat hij hem niet kan vinden. Toch vreemd hoe dertig centimeter als sneeuw voor de zon kan verdwijnen. Job Cohen, die verdwijnt ook. De ervaren burgemeester blijkt een stoethaspel in Den Haag. Een trieste aftocht van een sympathieke man. Te sympathiek voor de politiek. Geert Wilders weet wel dat onsympathiek scoort en komt met het Polen meldpunt op de proppen. Dieptepunt? Nee, dieptepunt van de maand is het ongeluk van prins Friso. Of de 74 doden na rellen in een Egyptisch voetbalstadion. Of de dood van Whitney Houston. Inderdaad, er is teveel ellende voor zo’n korte maand.
Als er iemand over dieptepunten kan meepraten, is het natuurlijk James Cameron, die in maart met een duikboot een diepte van elf kilometer haalt. Een riskante reis, want de enige mens die ooit zo diep dook, Patty Brard, kwam toch enigszins gewond weer boven. Op het droge wordt Poetin weer president van Rusland. Of de verkiezingen eerlijk gaan, dat blijft een grote vraag. De PVV zeurt in Nederland over de gulden. Die moet terug. Net als het cassettebandje, de Datsun en televisies met een kont. Fuck de vooruitgang. Zo denkt Nederland al langer dan vandaag.
In april bouwt Espelo het hoogste Paasvuur. 45,98 meter. Na een tijdje sudderen, stort het als een kaartenhuis in elkaar. Maar die zin kan ook slaan op Rutte 1. Na weken kaarten, roken, drinken en zagen, krijgen Mark, Maxime en Geert toch ruzie in hun vakantiehuisje. Mark en Geert botsen hard. Er vallen geen doden. In Amsterdam botsen twee treinen nog harder. Daar helaas wel een dode en 125 gewonden. In sierre botst een bus met Belgische kindjes nog veel harder. Teveel doden en ellende om in dit korte overzicht te beschrijven zonder afbreuk te doen aan de tragedie. Op de radio horen we alleen nog maar Somebody that I used to know. De hit van Gotye slaat niet op Pippa en wordt dan ook de grootste top-40 hit ooit.
Hollande, Samaras en Mursi worden in mei verkozen tot nieuwe bazen van Frankrijk, Griekenland, Egypte. In ons stuurloos land voert men de wietpas in. De drugsoverlast neemt meteen toe. Verder sturen we een kind naar het Songfestival, maar dat weet bijna niemand meer. Anderlecht wordt landskampioen na de fel bekritiseerde play-offs en Chelsea wint de Champions League omdat ze tegen Barcelona elf keepers opstellen. Facebook gaat naar de beurs, maar het boek dat alle aandacht opeist is vijftig tinten grijs.
Queen Elizabeth is in juni precies zestig jaar koningin van Engeland. Een mooi moment voor een groot feest. Geen zuippartij en een dansje wagen, maar optredens van alle Britten die ooit een microfoon hebben vastgehad. Estelle en Ruud zetten een punt achter hun relatie. Doodgebloed. Knock Out. Badr Hari besluit vervolgens de voorpagina’s van de kranten de rest van het jaar niet meer te verlaten. Er is ook nog iets met EK voetbal geloof ik. Wat lagen de Hollanders er al vroeg uit en de Duitsers deden wat ze altijd doen… net de finale missen.
Een EK waarin Spanje in de finale Italië vernedert. Het deert de Italianen niet. Ze rouwen om Sergio Pininfarina die in juli overlijdt. De ontwerper die Italiaanse auto’s dusdanig ontwerpt, dat ik er seksueel opgewonden van raak. Pininfarina was verantwoordelijk voor de Ferrari 250 GT, de Maserati Quattroporte en de Alfa Romeo Spider. Pure pornografie. Lastig bruggetje naar de Olympische Spelen, dat wel. Overwinningen zijn voortaan te koop en ik genoot van onze Charline, onze Lionel, onze Tia en onze Evi. Helden.
In augustus krijgt Anders Breivik 21 jaar cel, de maximum straf in Noorwegen. Na tien jaar kan hij in principe vrijkomen. Het toppunt van krankzinnigheid in een verder vrij rustige maand.
Gelukkig is in september alles weer normaal. Een meisje geeft een feestje en nodigt via Facebook een paar vrienden uit. Ze blaast het later af, maar haar gasten komen toch. Het wordt een bende. Chips liggen overal en bierdopjes worden niet opgeruimd. Tot overmaat van ramp vergeet ze voor het slapen de vaatwasser alvast te laten draaien. Waarschijnlijk kijkt ze, net als een miljard anderen, een filmpje van een rappende Koreaan die een gek dansje doet. Oh ja, de Nederlanders mogen ook stemmen. Is nog een cadeautje van Geert, maar iedereen vergeet hem in het stemhokje te bedanken.
Red Bull besluit in oktober het uitkomen van de nieuwste James Bond kracht bij te zetten door zelf een skyfall te organiseren. Er zijn drie gegadigden, maar Lance Armstrong en Bram Moszkowicz vallen af omdat ze liever zonder parachute springen. Felix Baumgartner mag wel en verbreekt het snelheidsrecord voor dalen dat net nog scherper was gezet door Vlaams Belang, de grote verliezer van de verkiezingen in België. Zien ze ineens wat ervan komt als ze roosjes laten verwelken.
Na de verwoestende orkaan Sandy wordt in november de marathon van New York afgelast. Verkiezingen zorgen vervolgens voor een nieuwe storm in Amerika. Als alle vlaggetjes, spandoeken en folders zijn neergedaald, blijkt Obama te hebben gewonnen. Yes! Four more years. Bij ons zitten we nog steeds met Di Rupo. Zucht. Nog vier jaar. Gelukkig is daar de doorbraak in de zaak Marianne Vaatstra. Een Friese boer gaf zijn wangslijm en verloor zijn vrijheid.
December 2012. Volgens enkele mafkezen het einde der tijden. Helaas voor veel mensen toch waarheid. Voor ruim 1000 mensen in de Filipijnen, toen Tyfoon Bopha langskwam. Voor motocrosser Georges Jobé. Voor grensrechter Richard Nieuwenhuizen. Voor 28 mensen in een basisschool in Newtown. Twintig kinderen, duizenden tranen. Het einde. Het kwam dus toch.